Wiosno, hej że Ty
Oto wiosny miłej czas! Popatrz to wszędy godów czas
Ja wiem, że Ty ze wszystkich najpiękniejsza
I Piękna, rącza i najśmielsza
Masz walor czystej gry
I przynosisz Miłość w te dni
Jak strojna panna Wiosna się lśni
Pod słońca sercem
Co bije mocno, mocno w te Dni
Tam Ty, Wiosno spełniasz największe nadzieje
Tu świt, dnieje, nieledwie przebudzenie
Gdy słyszę Wiosno Twój mnogi zaśpiew, jak na wiecu krzyk
Tak, tu w mym życiu układa się w mig
Daj mi więc tej siły boską część
A sam na Miłości ołtarzach oddam Ci cześć
Jeszcze jednak to tylko Przedwiośnie
Już przaśne jednak, jak i to gry miłosne
Zaloty, gody, cud poznawania
Tego, co potem jak tkliwych wspomnień zdania
Tak, marzę zatem już śmiało o Wiośnie!
Co śpiewem cuci radośnie
I budzi do życia i działania
Jakaś Ty wiosna jest wspaniała!
Jest Ona wszędy Radości porą
Nigdy przekleństwem, ani zmorą
Co czai się w słabości tak
Jak śmierci kres, i podły bat
Lecz będzie – tak wiem - czas piękna, świeżości czasem olśnienia
Jak w świecie ludzi szeptane westchnienia
Miłość czy nasza, czy z dzikich serc
Wszystko pięknu odda chwałę, cześć!
Tu naprawdę nie trzeba wiele
Tylko otwarcia, na spełnienie
Naturze oddaje cześć
Ten co zew krwi czuje i daje mu się wieść…
Czas Wiosny poucza nas
Że na Miłość zawsze przyjdzie i jest czas
Tam, „pośród” Natury Miłość dokonana
W mym i Twym sercu znajdzie odwzorowania
Mimo zatem upływu lat
Serce śmiało wybije takt
W rytm słów, czynów, celów i wzniosłych marzeń
Tu i wszędy z Miłości, jak i pośród Wiosny radosnych zdarzeń…
(c) enpoetry
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz